ای آنکه زنده از نفس توست جان من

آن دم که با تو‌ام ، همه عالم ازان من

 

آن دم که با توام ،  پُِرم از شعر و از شراب

می‌ریزد آبشار غزل از زبان من

 

آن دم که با توام ،  سبکم مثل ابرها

سیمرغ کی‌ رسد به بلندآسمان من

 

بنگر طلوع خنده‌ی خورشید بر لبم

زان روشنی که کاشتی ای باغبان من !

 

با تو سخن ز مهر تو گفتن چه حاجت است ؟

خود خوانده‌ای به گوش من این ، مهربان من