در میان خنده های تلخ من
گریه پنهانیم راحس نکرد
درهجوم لحظه های بی کسی
درد بی کس ماندنم راحس نکرد
آنکه با آغاز من مأنوس بود
لحظه پایانیم راحس نکرد ...
هر که عاشق شد، منت از صد یار می باید کشید…
بهر یک گل ، منت از صد خار می باید کشید…
من به مرگم راضیم، اما نمی آید اجل…
بخت بد بین، کز اجل هم ناز می باید کشید !