غزلی برای تو

 

غزلی برای تو

 

 

اصلا چرا دروغ، همین پیش پای تو

گفتم که یک غزل بنویسم برای تو

 

احساس می کنم که کمی پیرتر شدم

احساس می کنم که شدم مبتلای تو

 

برگرد و هر چقدر  دلت خواست بد بگو

دل می دهم دوباره به طعم صدای تو

 

از قول من بگو به دلت ...  نرم تر شود

بی فایده ست این همه دوری ، فدای تو!

 

دریای من ! به ابر سپـردم بیـاورد :

یک آسمان ،  بهانه ی باران برای تو

 

ناقابل است ، بیشتر از این نداشتم

رخصت بده نفس بکشم در هوای تو